Grofweg 100 dagen ben ik nu directeur van de NBd. En van die 100 dagen heb ik er toch zeker driekwart achter mijn eigen bureau in Hengelo gezeten.
In verbinding vooruit
Alles op afstand, met medewerkers en wegbeheerders kennismaken via het computerscherm; het is alles behálve ideaal. Middenin een immense gezondheids- en daarop volgend economische crisis aan een pittige baan als deze beginnen; mensen om me heen hebben me wel gevraagd of ik wist waaraan ik begon. Als ik eerlijk ben: eigenlijk niet. Ja, ik wist dat er uitdagingen zouden liggen. Dat ik op een boeiende plek met vakmensen terecht zou komen, veel autonomie zou hebben en mijn tanden kon zetten in het voor mij al bekende en geliefde werkveld van de fysieke infra. Maar ik heb onderschat hoe complex de wereld achter bewegwijzering is. Dat is niet erg; ik heb mezelf tot nu de tijd gegund om eerst en vooral te luisteren en te onderzoeken, en om aan vertrouwen te bouwen.
Vak apart
Elke maandag checken we met alle NBd-medewerkers collectief in. Via beeldschermen weliswaar, maar die momenten van verbinding zijn zo waardevol. Zo blijven we op de hoogte van elkaars reilen en zeilen en kunnen we vragen stellen aan een plat tweedimensionaal, maar toch bewegend beeld. Ondertussen heb ik ook ongeveer de helft van de 65 medewerkers en een flink aantal wegbeheerders en andere stakeholders één-op-één gesproken. En ik ben ook echt buiten op het werk gaan kijken. Geen slechte score. Hopelijk heb ik aan iedereen duidelijk kunnen maken dat het mijn intentie is om de NBd verder te helpen door de al ingeslagen weg naar verbeteringen te versnellen, niet door met mijn nog gebrekkige kennis alles meteen ondersteboven en binnenstebuiten te keren.
Coördineren als kunst
Nu ik steeds meer beeld, geluid en context snap, krijgen de gesprekken met mensen in en om de NBd meer diepgang. Kan ik doorvragen en telkens een laagje afpellen. Maar net als ik denk: ‘ik snap het’, komt er nieuwe informatie en moet ik concluderen dat ik nog veel te leren heb. Neem het productieproces van nieuwe bewegwijzering. Een vrij rechttoe rechtaan gebeuren, dacht ik. Dat er zo’n ingewikkeld proces met allemaal tussenstappen aan vooraf gaat, met langere en kortere lijntjes tussen opdrachtgever en -nemer, wegbeheerders, aannemers en andere contractanten, dat kwartje viel pas onlangs. Het is coördineren tot kunst verheven. In de korte tijd dat ik me in deze organisatie beweeg, heb ik al een enorm respect gekregen voor de kennis en expertise die er in huis is.
Concrete stappen
De huidige organisatie op orde krijgen en tegelijkertijd vooruit kijken naar de toekomst; het is mijn grootste uitdaging om daar balans in te vinden. Het is makkelijk om ons te verliezen in het hier en nu, maar daarmee zouden we onszelf in de vingers snijden. Natuurlijk zijn er ook op korte termijn slagen te maken, bijvoorbeeld als het gaat om de doorlooptijd van onze diensten. Uit de resultaten van het klanttevredenheidsonderzoek blijkt ook dat dit een urgent punt is waarbij snel actie is vereist. De NBd mag ook zichtbaarder zijn, en pro-actiever communiceren met klanten; ook hier zetten we vaart achter, en dat zal snel zichtbaar zijn. De nieuwe, veel overzichtelijkere en toegankelijkere planpresentatie is een concreet voorbeeld van hoe dingen handen en voeten krijgen.
Op naar 2021
Voor mezelf voelt het alsof ik klaar ben voor de volgende stap, ongeduldig sta ik klaar om de mouwen op te stropen. De rest van dit jaar bouw ik voort op wat mijn voorganger ingezet heeft, waarbij procesverbetering en het op orde krijgen van de database de hoogste prioriteit hebben. Daar gebeuren al goede dingen, het is belangrijk om de vaart en energie erin te houden. Ook omdat het ons inzicht gaat geven in hoe we de NBd van de toekomst vormgeven. Tegelijkertijd begin ik met een visiedocument 2021 waarin ik mijn ambities zorgvuldig uiteen wil zetten. Dan gaat het bijvoorbeeld over duurzaamheid, maar ook samenwerking is een prioriteit; het werken aan één NBd met de blik naar de omgeving. Alle verbeteringen zijn alleen duurzaam in verbinding met buiten. Als alliantieorganisatie doen we ons werk samen met alle wegbeheerders. De komende tijd is die samenwerking versterken een van mijn speerpunten. Ik hoor graag wat er speelt, zeker ook in deze tijd.
In gesprek blijven
Dat het werk van de NBd er in de toekomst anders uit gaat zien staat vast. We groeien daar samen naartoe, in de wetenschap dat het voor ons allemaal leuker en makkelijk werken wordt. Het is geen easy ride, maar jeetje, ik heb er serieus lol in om deze complexe puzzel samen te leggen. We kunnen niet alles tegelijk, en het kan zo maar zijn dat we een weg inslaan en na een tijdje bedenken dat we toch een andere afslag moeten nemen. Zolang we met elkaar in gesprek blijven, bereid zijn te leren en groeien, komt het wel goed.