In 1894 werden de eerste wegwijzers in Nederland geplaatst. Deze eerste, houten, wegwijzers tussen Rotterdam en Utrecht waren bedoeld om fietsers vlot en veilig de weg te wijzen. In de jaren die daarop volgden groeide het aantal bewegwijzeringsborden. Aan het begin van de 20ste eeuw werden wegwijzers vaak lukraak geplaatst, zonder rekening te houden met de samenhang tussen op elkaar volgende wegwijzers. De ANWB bracht hier verandering in en zorgde jarenlang voor de planvorming, de realisatie en het beheer van borden.
ANWB
Tot 2004 zorgde de ANWB voor alle bewegwijzering in Nederland. Daar kwam verandering in toen de realisatie, het beheer en onderhoud, onder de aangescherpte Europese aanbestedingsregels kwamen te vallen. De ANWB mocht niet langer zonder meer voor wegbeheerders de realisatie verzorgen. Het gevolg was dat wegbeheerders zelf moesten aanbesteden. Dit had op den duur consequenties voor de uniformiteit, continuïteit en samenhang in de bewegwijzering. Tot onvrede van alle wegbeheerders, het Rijk én de weggebruikers.
Oprichting NBd
In de periode 2004-2010 zijn gesprekken gevoerd tussen de ANWB en de koepels van alle Nederlandse wegbeheerders; het Interprovinciaal Overleg (IPO), de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG), de Unie van Waterschappen (UvW) en Rijkswaterstaat (RWS). Het resultaat hiervan was dat minister Schultz van Haegen van Infrastructuur en Waterstaat besloot om de Nationale Bewegwijzeringsdienst (NBd) op te richten.
Sinds 1 januari 2015 is de NBd verantwoordelijk voor uniforme bewegwijzering, met een continue plaatsaanduiding, langs alle wegen in Nederland. De Wegenverkeerswet is daarop aangepast. Wegbeheerders zijn sindsdien verplicht hun utilitaire bewegwijzeringsplannen voor álle openbare wegvakken in hun beheersgebied te laten voorbereiden en vaststellen door de NBd. Hiermee is de planvorming en het databeheer van alle bewegwijzering in Nederland weer in één hand.